Igor Jaszczuk wrócił po 24 latach i od razu zaprezentował swój w pełni autorski utwór Dzikie zwierzę. Artysta znany ze swojej pracy jako songwriter postanowił wyjść z cienia i zaprezentować się słuchaczom jako wykonawca. W tych wyjątkowych okolicznościach miałem możliwość zadać artyście parę pytań. Zapraszam!
Krystian Błazikowski (KB): Co było główną motywacją i inspiracją dla Ciebie, aby wrócić do tworzenia?
Igor Jaszczuk (IJ): Tworzyłem cały czas, ale dla innych. Z tym, że głównie traktowałem to jako pracę. Pisanie i nagrywanie piosenek własnych jest o wiele trudniejsze. Motywacja była ta sama co kiedyś, podzielić się swoimi piosenkami z innymi. Ale przede wszystkim robię to dla siebie. A dlaczego dopiero teraz? Bo chcę a nie muszę. Nie mam wielkich oczekiwań. Sukcesem dla mnie jest to, że piosenki wyjdą z szuflady.
Rzuć okiem: Kali Uchis – Orquideas – recenzja płyty
KB: W utworze Dzikie zwierzę jesteś autorem i kompozytorem. Czy możesz podzielić się procesem tworzenia tego utworu i inspiracjami, które kierowały Twoją twórczością?
IJ: Dzikie zwierzę nie musi wszystkich gryźć, ale też nie każdemu daje się głaskać…tak jest trochę ze mną. Z jednej strony piosenka jest moim prywatnym manifestem a z drugiej apelem o samodzielne myślenie. O pokuszenie się o własną ocenę sytuacji, o mówienie własnym głosem a nie językiem jednego czy drugiego stada. To też nawołanie do tego, żeby nie budować swojej wartości na resentymencie do kogoś o odmiennych poglądach. Bądźmy sobą po prostu. A nie jest to łatwe w dzisiejszych czasach.
KB: W tekście opisujesz swoje podejście do życia, odnosząc się do dzikiego zwierzęcia i wyboru bycia sobą. Jak te wartości odzwierciedlają się w Twojej twórczości muzycznej?
IJ: W tym, że nie ulegam żadnym modom ani naciskom. Jeżeli chcę, bawię się konwencjami. Nie chcę być przypisany do żadnej subkultury czy gatunku muzycznego. Chcę mieć zawsze wolny wybór.
KB: Po latach pracy songwriterskiej dla innych artystów, co sprawiło, że postanowiłeś znów stanąć przed publicznością jako wykonawca? Jakie różnice dostrzegasz między tworzeniem dla siebie a dla innych?
IJ: To co powiedziałem wcześniej. Pisanie dla innych jest łatwiejsze. Nawet jeżeli przemycam jakieś poważniejsze kwestie to jestem schowany za plecami wykonawcy. Zresztą songwriter generalnie jest zawodem dosyć anonimowym. Odbiorca najczęściej kojarzy autora piosenki z jego wykonawcą. Stając przed publicznością biorę całą odpowiedzialność za jakość tego czym się dzielę na siebie.
Rzuć okiem: 21 Savage – american dream – recenzja płyty
KB: Opisałeś swój czas spędzony w Warszawie i Berlinie jako okres, w którym straciłeś sens pisania i śpiewania piosenek. Co dokładnie na to wpłynęło?
IJ: To nawet nie chodzi o Warszawę czy Berlin. Bardziej o czasy a także moje prywatne, indywidualne przemyślenia i sytuację. Rynek muzyczny bardzo się skomercjalizował. Młodzi ludzie wokalnie czy producencko robią rzeczy na wysokim poziomie. Choć w swej masie są bardzo podobni do siebie, wręcz nierozróżnialni. Nie czułem, żeby komuś moja obecność w przestrzeni muzycznej była potrzebna. A próba dostosowywania się do trendów czy mód w moim przypadku z góry skazana byłaby na niepowodzenie.
KB: Jesteś znany z pisania piosenek dla innych artystów. Czy istnieją jakieś utwory, które szczególnie zapadły Ci w pamięć jako wyjątkowo inspirujące lub osobiste?
IJ: Tak, jest kilka utworów, które szczególnie sobie cenię. Między innym dlatego, że wychodzą poza ramy realizacji zlecenia, pracy. Jest w nich dużo mnie samego, mojej wrażliwości. Blaszane pudełko Haliny Frąckowiak, Więcej niż kochanek Olgi Bończyk, Za pachnące sny Justyny Steczkowskiej to kilka z nich.
Rzuć okiem: Monsters: 103 Mercies Dragon Damnation – recenzja anime
KB: W jakim stopniu miejsce, w którym mieszkasz obecnie (Berlin), wpływa na Twoją twórczość i podejście do muzyki w porównaniu z poprzednimi miejscami, w których mieszkałeś i tworzyłeś?
Igor Jaszczuk (IJ): Berlin kulturowo i muzycznie jest różnorodny. Każdy rodzaj muzyki ma swoją scenę, odbiorców i świetnie sobie radzi poza mainstreamem. To bardzo inspiruje. Poza tym miasto bardzo wspiera artsytów i ich ceni. Dając im jednocześnie pełną wolność.To trochę inna perspektywa niż, chociażby w Polsce.
KB: Czy twój powrót do świata muzycznego jako wykonawca oznacza nowe plany na koncerty lub albumy? Czy masz jakieś konkretne cele artystyczne na najbliższe lata?
IJ: Generalnie nic mnie nie goni, donikąd się nie spieszę. Sam jestem sobie sterem, żeglarzem i okrętem. Ale plan mam. Chcę nagrać album pt. Blizny. To jest opowieść składająca się z 10 utworów. W przyszłym roku, może na wiosnę zagram pierwsze koncerty. W wybranych miejscach, dla wybranej publiczności. Chciałbym żeby to były potkania, na których zależy i mnie i publiczności. Powoli kiełkuje plan na następny album pod roboczym tytułem Jasność.
Rzuć okiem: Chłopiec i czapla – recenzja filmu. Wystarczyła tylko czapla…
KB: W jaki sposób doświadczenia związane z tworzeniem w zespołach takich jak BBK czy Lubelska Federacja Bardów wpłynęły na Twoją obecną twórczość i podejście do muzyki?
IJ: BBK i LFB to dwa rózne doświadczenia, stylistyka, publiczność… I to już jest wartość sama w sobie, bo pozwala mi patrzeć na siebie jako artystę z różnych perspektyw. Obydwie przygody były inspirujące i z pewnością coś z nich będzie słyszalne w piosenkach, które teraz nagrywam.
KB: Jakie przesłanie lub emocje chciałbyś przekazać słuchaczom poprzez swoje nowe utwory i powrót na scenę muzyczną po tak długiej przerwie?
IJ: Nie mam żadnego konkretnego przesłania. Wszystkie piosenki stanowią opowieść, o ważnych rzeczach z mojej perspektywy. Raz jestem ich narratorem, raz bohaterem. Śpiewam o miłości, o lękach, o wyzwaniach, o tęsknotach…Generalnie chyba wszystkie piosenki, które piszę są próbą odpowiedzi na fundamentalne pytania: skąd przychodzę, kim jestem, dokąd zmierzam…
Dodaj komentarz