Charli XCX od ponad dekady tworzy swoją własną, nieprzewidywalną odmianę popu. Jej dorobek autorski jest imponująco różnorodny, obejmując współpracę z topowymi artystami. To nie wszystko – jej solowa dyskografia obejmuje już sześć albumów, w tym najnowszy, Brat. Mimo swojego bogatego portfolio, Charli wciąż nie postrzega siebie jako pełnoprawnej gwiazdy popu. Ta wewnętrzna sprzeczność stanowi rdzeń jej nowej, przyjemnie szorstkiej płyty.

W Brat Charli eksploruje bardziej surowe, eksperymentalne brzmienia, oddalając się od wypolerowanego popowego stylu znanego z poprzedniego albumu, Crash. Nowy materiał to surowy, wysokiej jakości synth-pop rodem z sypialni, przypominający klimatem Gag Order Keshy czy awangardowe podejście Let’s Eat Grandma. Charli pozostaje jednak wierna introspektywnym, przenikliwym tekstom, które wciągają swoją szczerością.

Album składa się z 15 utworów, z których większość trwa poniżej trzech minut, ale każda z tych krótkich form wywołuje duże wrażenie. Charli ukazuje się jako świadoma siebie, bezkompromisowa artystka, zdolna do łączenia wrażliwości z kąśliwym dowcipem.

Rzuć okiem: Kendrick Lamar – GNX – recenzja albumu

W Sympathy is a Knife analizuje swoją rosnącą popularność, odnosząc się do swojego chłopaka, George’a Daniela z The 1975. Z kolei I Might Say Something Stupid dotyka tematu jej ambiwalentnego statusu gwiazdy. W Rewind szorstkie dźwięki przypominające zacinające się płyty winylowe kontrastują z pragnieniem ucieczki od niepewności. Girl, So Confusing to z kolei błyskotliwa refleksja nad złożonością kobiecej solidarności.

Choć niektóre utwory mają bardziej klubowy charakter, Brat oferuje także momenty głębsze. I Think About It All the Time to refleksja nad macierzyństwem, w której Charli przyznaje, że jej znajomi-rodzice wiedzą rzeczy, których ona jeszcze nie rozumie. Everything is Romantic to z kolei chropowaty hymn w stylu hyperpopu, przypominający klasyczne That’s Entertainment The Jam. Wreszcie, Mean Girls to liryczny majstersztyk, krytykujący osądy wobec kobiet w środowisku klubowym – być może również wobec samej Charli.