Deadpool & Wolverine, pierwszy film Deadpoola pod skrzydłami Marvel Studios i Disneya, udowadnia, że ten bezczelny najemnik znajdzie swoje miejsce wszędzie, gdzie tylko sobie zażyczy.

Od samego początku film emanuje charakterystycznym dla Deadpoola stylem, pełnym krwawych scen akcji, humoru poniżej pasa i licznych nawiązań do popkultury, które zadowolą największych nerdów. Reynolds, wspólnie z reżyserem Shawnem Levym i pozostałymi scenarzystami, skutecznie balansuje na granicy tego, co do tej pory było akceptowalne w ramach produkcji Marvela. Rezultat to mieszanka wybuchowa, która jednocześnie śmieszy i szokuje.

Fabuła filmu, choć obfituje w zwroty akcji, pozostaje zaskakująco dobrze skonstruowana, biorąc pod uwagę charakter postaci Reynoldsa. Otwarcie filmu to klasyczny Deadpool – w lesie brutalnie eliminuje oddział zamaskowanych żołnierzy, którzy okazują się być agentami TVA, czyli organizacji znanej fanom z serialu Loki. To wprowadzenie przypomina widzom o zdolności bohatera do manipulowania czasem, co stanowi centralny punkt fabuły. Główna oś konfliktu opiera się na próbie wyeliminowania linii czasowej Deadpoola przez nowego antagonistę, Mr. Paradoxa. Przedstawiciel TVA tłumaczy swoje poczynania brakiem kluczowej postaci dla uniwersum – Wolverine’a.

Rzuć okiem: Ultraman: Rising – recenzja filmu. Nie taki Kaiju straszny

Hugh Jackman, powracający jako Rosomak, wnosi do filmu nieco nostalgii, ale także nieco anarchii. Zamiast odcinać się od godnego zakończenia tej postaci w filmie Logan, Reynolds i Levy bawią się dziedzictwem Wolverine’a. Przywracócili go w bardziej surowej, pierwotnej wersji, co zaskakująco dobrze współgra z charakterem Deadpoola. Ich dynamiczna relacja na ekranie jest jednym z najmocniejszych punktów filmu. Starcie dwóch charyzmatycznych antybohaterów wywołuje nie tylko śmiech, ale także refleksję nad ich miejscem w świecie superbohaterów.

Rzuć okiem: Zabierz mnie na Księżyc – recenzja filmu

Reżyseria Levya, który wcześniej współpracował z Reynoldsem przy Free Guy i Projekt Adam, idealnie pasuje do stylu Deadpool & Wolverine. Reżyser rozumie, że kluczem do sukcesu tego filmu jest humor i chaos. Od pierwszych chwil rzuca tymi elementami na ekran z pełnym rozmachem, wiedząc, że widzowie to kupią. Każda scena akcji jest przemyślana, a towarzyszące im muzyczne wstawki dodają im dodatkowego smaku.

Choć spotkanie tychże bohaterów nie jest niczym nowym, biorąc pod uwagę, że postać Deadpoola zawsze krążyła wokół X-Menów, to prawdziwa zabawa zaczyna się, gdy film zaczyna nawiązywać do szerszego MCU i odnosić się do filmów Marvela sprzed ery MCU. To jest właśnie siła Deadpool & Wolverine – film jest wypełniony odniesieniami i crossoverami, które sprawią, że serca fanów Marvela zabiją szybciej. Oczywiście, nie można zdradzać zbyt wiele szczegółów, ale jedno jest pewne – to film stworzony dla fanów, pełen niespodzianek i ukrytych smaczków.

Oczywiście, fani MCU mogą zarzucić produkcji, że stała się jedynie fan servicem, ale kurczę nadal to się dobrze ogląda. Fajnie działają wszystkie camea, które nie są pustym wypełniaczem, a wartościowym dodatkiem do całości. Wszyscy aktorzy i postacie, które wracają do swoich ról czują się tu jak ryba w wodzie i nie ukrywam, że na takie występy gościnne czekałem przy Doktorze Strange w multiwersum obłędu. W końcu Marvelowi udało się znaleźć złoty środek pomiędzy zadowoleniem fanów komiksów a zadowalającym poziomem produkcji.

Rzuć okiem: Kaskader – recenzja filmu. O filmie w filmie w ramach filmu.

Szkoda jedynie, że nie udało się więcej poświecić czasu prawdziwym antagonistom tego filmu. Paradox i Cassandra Nova są zwyczajnie nudni i źli, bo tak. W szczególności żenuje przedstawiciel TVA będący zwyczajnie toksycznym typem z korporacji, któremu nieco władza odbiła. Dodatkowo jego przypadek jest mocno naciągany, bo ciężko uwierzyć, żeby taka potężna organizacja była tak ślepa na poczynania swoich pracowników. Siostrę Charlesa Xaviera można przynajmniej polubić ze względu na imponujące przedstawienie jej umiejętności. Momentami przypominała demoniczną wersję Scarlett Witch, choć Nova ostatecznie jest wynikiem pisania genezy i pobudek villiana na kolanie.

Źródło obrazka wyróżniającego: materiały prasowe