Tekst powstał we współpracy z LFF. Publikacja niesponsorowana.

Lubelski Festiwal Filmowy 2024 zbliża się wielkimi krokami. W związku z tym postanowiłem Wam przybliżyć sekcję, która mnie osobiście interesuje najbardziej. Rozsiądźcie się i przeczytajcie, na co warto się wybrać już od 22 listopada w Lublinie.

Bright House

reż. Rouhollah Hejazi

Zaczynamy od pozycji dość egzotycznej, bo z Iranu. Bright House to produkcja autorstwa Rouhollaha Hejaziego, reżysera i jednocześnie scenarzysty tego filmu. Dramat opowiada historię Roshana, mężczyzny w średnim wieku. Bohater boryka się z problemami finansowymi, ale jak się okazuje to nie jest jego największy problem. Jego charakter, a w szczególności uciążliwa apatia prowadzi do rozwodu. Prawdziwe zaskoczenie dopiero przed nim. Kiedy sąd przyznaje opiekę nad ich córką Maryam, Roshan postanawia, że nadszedł czas, aby udowodnić, że się zmienił.

Film zadebiutował na irańskich ekranach już w 2021 roku, ale od tamtego czasu zdążył zadebiutować na festiwalach na całym świecie, wśród których należy wymienić:

• 18. Topanga Film Festival w Stanach Zjednoczonych, gdzie film zdobył nagrodę za najlepszy film pełnometrażowy.
• 4. Nostalgia w Włoszech
• 12. Festiwal Budem w Rosji, gdzie zdobył 2 nagrody: nagrodę dla najlepszego reżysera oraz Grand Prix.
• 4. Lendoc Film Festival w Rosji
• Festiwal Filmowy UCLA w Stanach Zjednoczonych
• 26. ÍCARO Festival Internacional de Cine en Centroamérica w Gwatemali, gdzie również zdobył nagrodę.
• 12. Winchester Film Festival w Wielkiej Brytanii
• 11. Iranian Australia w Australii
• 8. Indie-Lincs, Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Wielkiej Brytanii, gdzie zdobył nagrodę za najlepszy film pełnometrażowy

Rzuć okiem: Beetlejuice Beetlejuice – recenzja filmu. Rola z miłości?

Razem z przypadku

reż. Goran Stolevski

Z Bliskiego Wschodu wracamy do Europy, gdyż mówimy tu o międzynarodowej produkcji z Polską w reprezentacji.  Razem z przypadku to chyba jeden z najgłośniejszych tytułów, które możemy znaleźć w programie festiwalu, gdyż mówimy o macedońskim kandydacie do Oskarów 2024 roku. Dita, wraz ze swoją partnerką Suadą i jej dwiema córkami, tworzy barwną rodzinę, bardziej przypominającą wspólnotę niż tradycyjny dom. Mieszkają z nimi również Toni, który często zmienia partnerów, oraz dwie dziewczyny szukające schronienia. Ich pozornie idylliczne życie zostaje przerwane, gdy Suada umiera. Dita – niezależna kobieta, która nigdy nie myślała o macierzyństwie – staje przed wyzwaniem opieki nad zbuntowanymi córkami Suady. Razem próbują sprzeciwić się normom społecznym, by ocalić swoją nietypową rodzinę.

Film miał swoją światową premierę w 2023 roku, a oficjalnie w Polsce zadebiutował niedawno, bo 20 września za sprawą Madness Distribution. Produkcję można było już zobaczyć na Venice Film Festival, gdzie była nominowana do nagrody Orizzonti, ale również dostała dwie nagrody w kategorii Queer Lion oraz Premio Fondazione Fai Persona Lavoro Ambiente.

Rzuć okiem: Kulej. Po drugiej stronie medalu – recenzja filmu. „Dziś takich bokserów jak Jurek nie ma”

Ivo

reż. Eva Trobisch

Zostajemy w Europie, ale tym razem udamy się do naszego zachodniego sąsiada, czyli do Niemiec. Ivo to świeżutka produkcja w reżyserii obiecującej (dowód niebawem) Evy Trobisch. Film opowiada historię tytułowej Ivo. Pielęgniarka pracuje na co dzień w opiece paliatywnej, odwiedzając pacjentów w ich domach. Każdego dnia spotyka różnorodne osoby – rodziny, pary, samotnych ludzi – żyjących w różnych miejscach. Ich codzienność i sposób radzenia sobie z nadchodzącą śmiercią są równie różnorodne. Córka, będąca nastolatką, staje się coraz bardziej niezależna, więc Ivo spędza dnie za kierownicą swojej wysłużonej Skody, którą zamieniła w swoje prywatne schronienie. Z czasem nawiązuje bliższą więź z pacjentką Solveigh oraz jej mężem Franzem, z którym zaczyna romans. Razem opiekują się słabnącą Solveigh, a ich relacja staje się coraz bardziej intymna.

Ivo zdążyło już w tym roku pojawić się na Berlińskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym znanym powszechnie jako Berninale. Ze stolicy Niemiec reżyserka przywiozła Nagrodę im Heinera Carowa. Nie był to jednak jedyny tegoroczny sukces produkcji, gdyż zwycięski okazał się również Bolzano Film Festival.

Rzuć okiem: Joker: Folie à deux – recenzja filmu. Arthur dostał zGAGI

Milonga

reż. Laura González

Tym razem udajemy się w kolejną egzotyczną podróż do Ameryki Południowej, a dokładniej Urugwaju. Tanecznym krokiem film wszedł do kin na świecie w 2023 roku, a już w listopadzie Lubelski Festiwal Filmowy 2024 pokaże produkcję po raz pierwszy w Polsce. Milonga przedstawia losy pewnej kobiety, która dostaje szansę uwolnienia się od ciężaru przeszłości, gdy spotyka mężczyznę, z którym ponownie odkrywa swoją pasję do tanga. Zanim jednak będzie mogła pójść naprzód, musi zmierzyć się z bolesnymi prawdami, których dotychczas unikała.

Film zwiedzał głównie amerykańskie festiwale, wśród których można wymienić Santiago Festival Internacional de Cine – SANFIC, czy Guayaquil International Film Festival. Dodatkowo produkcja była nominowana w aż 7 kategoriach przez Urugwajski Związek Krytyków Filmowych (ACCU – FRIPESCI), co przyniosło dwie nagrody za Najlepszy Debiut oraz Najlepszą Rolę Kobiecą dla Pauliny Garcii. 

Rzuć okiem: Zmierzch Bogów – recenzja serialu. Kiedy wersja reżyserska?

Oczywiście to, że wymieniłem cztery z ośmiu propozycji pełnometrażowych Festiwalu, nie oznacza, że reszty nie będę chciał obejrzeć. Celowo ominąłem na przykład polskie Tyle co nic, które pomimo wzbudzenia mojej ciekawości zdążyło już się zadomowić na polskich ekranach na dłużej. Inaczej wygląda sytuacja irańskiego Pregnant w reżyserii Mostafa Tanabandeha, gdyż po prostu nie udało mi się znaleźć żadnej konkretnej informacji na temat tej produkcji.

Mi zostało w tym miejscu zaprosić Was do Lublina na Lubelski Festiwal Filmowy 2024, który rozpocznie się już 22 listopada tego roku.