TOP10 Ranking filmów Paolo Sorrentino

Spójrzmy prawdzie w oczy. Nie ma aktualnie kraju na świecie, który cieszyłby się takim hypem, jak Włochy. Z pewnością każdemu z Was zdarzyło się zachwalać, choć jeden element kulturalny, czy kulinarny związany z państwem z Półwyspu Apenińskiego. Niestety nie można tego powiedzieć o kinie włoskim, o którym raczej fani krainy makaronem i winem płynącej zapominają, lub wypierają ze świadomości. Choć taki stan rzeczy może smucić, to jest jeden reżyser, który skutecznie z tym zjawiskiem walczy. Mowa o Paolo Sorrentino, znanym większości z pracy nad Młodym Papieżem. Otóż pomyślałem, że nie ma lepszego momentu na TOP10 Ranking filmów Paolo Sorrentino, jak nadchodząca premiera Bogini Partenope.

Miejsce 10

Rio, I Love You

Rio, I Love You to film z 2014 roku, będący częścią serii Cities of Love, w której znani reżyserzy przedstawiają krótkie historie miłosne osadzone w różnych metropoliach. W tej odsłonie akcja rozgrywa się w Rio de Janeiro, a jednym z reżyserów jest Paolo Sorrentino. Film składa się z dziesięciu segmentów, zrealizowanych przez różnych twórców, w tym również przez Fernando Meirellesa i Johna Turturro. Mimo udziału uznanych artystów, Rio, I Love You spotkał się z chłodnym przyjęciem krytyków, którzy zarzucali mu brak spójności i powierzchowne przedstawienie miasta. Na Rotten Tomatoes film uzyskał jedynie 8% pozytywnych recenzji.

W segmencie wyreżyserowanym przez Sorrentino wystąpili Emily Mortimer i Basil Hoffman.

Miejsce 9

O Jednego Więcej

O Jednego Więcej to włoski dramat z 2001 roku w reżyserii Paolo Sorrentino. Film opowiada historię dwóch mężczyzn. Obaj noszą imię Antonio Pisapia i znajdują się na życiowym zakręcie, prowadzą dziwnie równoległe życie. Jeden z nich to piosenkarz popowy, którego kariera kończy się po skandalu seksualnym; drugi to piłkarz, którego kariera zostaje przerwana przez kontuzję.

To debiutancki pełnometrażowy film Sorrentino, który już tutaj ujawnia swój charakterystyczny styl – melancholijną narrację, wyraziste zdjęcia i subtelną krytykę społeczną. Produkcja została dobrze przyjęta przez krytyków, a sam reżyser zaczął zdobywać uznanie jako jeden z najbardziej obiecujących twórców włoskiego kina.

Miejsce 8

Przyjaciel rodziny

Przyjaciel rodziny to włoski dramat w reżyserii Paolo Sorrentino, który porusza tematy związane z rodziną, lojalnością, upadkiem moralnym i kryzysem tożsamości. Fabuła koncentruje się na postaci Geremia, starzejącego krawca i lichwiarza. Bohater ma bardzo chorobliwe podejście do pieniędzy, które wykorzystuje, aby móc się wtrącać w sprawy innych ludzi, udając przy tym „przyjaciela rodziny”. Z czasem jego działania prowadzą do stopniowego rozkładu rodzinnych więzi i głębszej refleksji nad moralnością, relacjami międzyludzkimi i cynizmem.

Film jest pełen emocjonalnych zawirowań, a także wnikliwego portretu społeczeństwa, w którym wartości rodzinne są często wykorzystywane w sposób wyrachowany. Sorrentino po raz kolejny wykorzystuje swój charakterystyczny styl – estetyczną reżyserię, mocne zdjęcia i dynamiczną narrację, które czynią Przyjaciela rodziny jednym z ważniejszych filmów w jego dorobku. Film spotkał się z pozytywnym odbiorem, choć jego pesymistyczna wymowa pozostawiła widzów z wieloma pytaniami o naturę ludzkich relacji.

Miejsce 7

Boski

Boski to włoski dramat biograficzny z 2008 roku w reżyserii Paolo Sorrentino, który opowiada historię Giulio Andreottiego, jednego z najbardziej kontrowersyjnych i wpływowych polityków Włoch XX wieku. Film skupia się na jego politycznej karierze, pełnej intryg, skandali i tajemnic. Andreotti był przez wiele lat premierem Włoch i kluczową postacią na scenie politycznej, ale jego rządy były obciążone poważnymi oskarżeniami o powiązania z mafią i korupcję.

W główną rolę wcielił się Toni Servillo, który za swoją kreację otrzymał szerokie uznanie. Film charakteryzuje się specyficzną estetyką, dynamiczną narracją i surrealistycznym stylem, który jest typowy dla twórczości Sorrentino. Boski zdobył wiele nagród, w tym nagrodę za najlepszą reżyserię na Festiwalu Filmowym w Cannes oraz nominację do Złotych Lwów. Jest to film, który łączy elementy politycznego thrillera z portretem psychologicznym, ukazując złożoność postaci Andreottiego oraz jego wpływ na włoską politykę.

Film spotkał się z pozytywnym odbiorem krytyków, którzy chwalili zarówno reżyserię, jak i występ Toni’ego Servillo. Jego sukces umocnił pozycję Sorrentino na międzynarodowej scenie filmowej.

Miejsce 6

Skutki miłości

Skutki miłości to włoski dramat psychologiczny z 2004 roku w reżyserii Paolo Sorrentino. Film opowiada historię Titta Di Girolamo, mężczyzny w średnim wieku, który żyje w odosobnieniu w hotelu w Szwajcarii. Titta prowadzi monotonne życie, będąc wciąż uwikłany w przeszłość pełną tajemnic i wewnętrznych konfliktów. Jego życie zmienia się, gdy nawiązuje romans z młodą kobietą, co staje się impulsem do konfrontacji z jego przeszłością i ukrytymi emocjami.

W główną rolę Titty Di Girolamo wcielił się Toni Servillo, który za swoją kreację zdobył uznanie krytyków i wyróżnienia. Skutki miłości to film, który łączy elementy thrillera i dramatu psychologicznego, w którym Sorrentino z wielką precyzją buduje napięcie i atmosferę tajemnicy. Film jest pełen subtelnych symboli, a także ukazuje złożoną psychologię głównego bohatera.

Film zdobył liczne nagrody i wyróżnienia, w tym nominację do Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes. Uznawany jest za jeden z najważniejszych włoskich filmów lat 2000. Został doceniony za mistrzowską reżyserię, stylową fotografię i intensywne aktorstwo. To produkcja, która zyskała duże uznanie na międzynarodowych festiwalach filmowych, stając się przełomem w karierze Sorrentino.

Miejsce 5

Wszystkie odloty Cheyenne’a

Wszystkie odloty Cheyenne’a to film z 2011 roku w reżyserii Paolo Sorrentino, który opowiada historię byłego rockmana, Cheyenne’a (w tej roli Sean Penn), żyjącego w izolacji w Irlandii. Za sprawą jednego wydarzenia wyrusza w wypełnioną przedziwnymi zdarzeniami podróż życia i przekona się, że największy życiowy odlot, wciąż jest jeszcze przed nim.

To produkcja, która łączy elementy dramatyczne, komediowe i surrealistyczne, typowe dla twórczości Sorrentino. Styl reżysera, jego wyczucie estetyki oraz specyficzna narracja sprawiają, że film jest zarówno pełen emocji, jak i wizualnie hipnotyzujący. Sean Penn w roli głównej stworzył jedną z najciekawszych kreacji w swojej karierze, a film zdobył uznanie krytyków za subtelną mieszankę humoru, melancholii i głębokich refleksji.

Film zdobył kilka nominacji i wyróżnień, w tym Złotą Palmę na Festiwalu Filmowym w Cannes. To produkcja, która jest przykładem mistrzowskiego połączenia europejskiego kina artystycznego z amerykańską tradycją kina drogi. Wszystkie odloty Cheyenne’a zostały docenione za wyjątkową atmosferę i głębię postaci, a także za sposób, w jaki Sorrentino porusza temat utraty, samotności i poszukiwania sensu życia.

Miejsce 4

Oni

Oni to film w reżyserii Paolo Sorrentino z 2018 roku, który opowiada historię Włocha, Silvio Berlusconiego, byłego premiera Włoch, jego życia osobistego oraz politycznych i społecznych kontrowersji. Film jest częściowo oparty na wydarzeniach z życia Berlusconiego i ukazuje jego postać w kontekście władzy, manipulacji, obłudy i dekadencji. Włochy, pełne korupcji i niepohamowanej rozrywki, stanowią tło dla opowieści o mężczyźnie, który chce utrzymać swoją pozycję na szczycie.

W filmie pojawia się wiele wątków związanych z jego osobistym życiem, zdradami i obsesją na punkcie władzy. Sorrentino w swoim charakterystycznym stylu ukazuje różne aspekty postaci Berlusconiego, często przy użyciu surrealistycznych i kontrowersyjnych obrazów. Oni jest znany z bogatych wizualnie, wyrazistych scen i głębokiej krytyki społeczeństwa. Film porusza również tematy korupcji, władzy i wyzysku, które są ważnymi elementami współczesnej polityki włoskiej.

Reżyser, jak w innych swoich produkcjach, stawia na intensywne portrety postaci i efekciarską estetykę, co czyni film jednocześnie pełnym wdzięku i kontrowersji. Sorrentino za pomocą obrazu i muzyki wplata w film głęboką analizę moralną i społeczną. Film spotkał się z uznaniem krytyków, choć wywołał również kontrowersje.

Miejsce 3

Młodość

Młodość to film Paolo Sorrentino z 2015 roku, który opowiada historię dwóch starszych mężczyzn spędzających wakacje w luksusowym hotelu w Alpach. Fred Ballinger (Michael Caine) to emerytowany dyrygent, a Mick Boyle (Harvey Keitel) reżyser filmowy. Obaj zmierzają się z refleksjami o starzeniu się, życiu, miłości i twórczości. Film porusza tematy przemijania czasu i sensu istnienia, ukazując głębokie, introspektywne rozmowy bohaterów.

Film charakteryzuje się piękną estetyką, niezwykłą oprawą muzyczną i bogatymi, często surrealistycznymi obrazami. Sorrentino stosuje w nim subtelną grę z symboliką i metaforami, które dodają filmowi głębi. Młodość jest pełna melancholii i refleksji nad życiem, pokazując, jak trudno jest zaakceptować zmiany związane z wiekiem i odnaleźć sens w późniejszych etapach życia.

Miejsce 2

To była ręka Boga

To była ręka Boga to film w reżyserii Paolo Sorrentino, wydany w 2021 roku. Jest to osobista opowieść o dorastaniu reżysera w Neapolu lat 80. XX wieku, która łączy elementy biograficzne z fikcją. Głównym bohaterem jest 16-letni Fabietto (Filippo Scotti), który przeżywa traumatyczne wydarzenia, w tym nagłą śmierć swoich rodziców. Jego życie zostaje przewrócone do góry nogami, a jednocześnie staje w obliczu nowych wyzwań związanych z dorastaniem i odnajdywaniem własnej drogi.

Film łączy w sobie osobiste dramaty z humorem, a także odnosi się do wydarzeń historycznych, jak słynna „ręka Boga” Diego Maradony, który stał się symbolem Neapolu. Sorrentino w charakterystyczny sposób łączy elementy nostalgii z mroczniejszymi, bardziej refleksyjnymi momentami. Film zdobył uznanie krytyków i stał się jednym z najbardziej cenionych dzieł Sorrentino.

Miejsce 1

Wielkie Piękno

Wielkie piękno to film w reżyserii Paolo Sorrentino, wydany w 2013 roku. Opowiada historię Jep Gambardelli (Toni Servillo), pisarza i dziennikarza, który wchodzi w kręgi rzymskiej elity, spędzając życie w luksusie, imprezach i powierzchownych relacjach. Główna postać przeżywa kryzys egzystencjalny, zmagając się z refleksjami na temat życia, śmierci i przemijania.

Film łączy w sobie elementy dramatu i estetycznej refleksji o współczesnym społeczeństwie, ukazując kontrast między błyskotliwym, a jednocześnie pustym życiem bohatera. Obraz charakteryzuje się znakomitą wizualnością, przepięknymi zdjęciami Rzymu oraz muzyką autorstwa Lele Luzziego. Wielkie piękno zdobyło uznanie krytyków i zostało uhonorowane Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny w 2014 roku. To poetycka opowieść o poszukiwaniu sensu i piękna w świecie pełnym chaosu i powierzchownych wartości.